Λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή
Η πλέον διαδεδομένη επέμβαση της λαπαροσκοπικής χειρουργικής είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Αποτελεί διεθνώς το golden standard στην θεραπεία των παθήσεων της χοληδόχου κύστεως και των επιπλοκών αυτής.
Η χολολιθίαση και η οξεία χολοκυστίτιδα αντιμετωπίζονται χειρουργικά με χολοκυστεκτομή, αφαίρεση δηλαδή της χοληδόχου κύστεως με το περιεχόμενό της.
Η κλασσική ανοικτή χολοκυστεκτομή έχει πλέον ιστορική μόνο αξία και δεν θα περιγραφεί στη συνέχεια. Η θέση της στη σύγχρονη χειρουργική παραμένει ως βοήθημα της λαπαροσκοπικής προσέγγισης, όταν με αυτήν είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί η επέμβαση, οπότε και γίνεται μετατροπή σε ανοικτή.
Ενδείξεις επεμβάσεως
Οι κύριες ενδείξεις της επεμβάσεως είναι:
- Χολολιθίαση
- Οξεία χολοκυστίτιδα
- Υδρωπας χοληδόχου κύστεως
- Εμπύημα χοληδόχου κύστεως
- Αλιθισιακή οξεία χολοκυστίτιδα
Διαδικασία επέμβασης
Η διαδικασία της επέμβασης, απαιτεί την χορήγηση γενικής αναισθησίας, για την οποία είναι απαραίτητη η διενέργεια προεγχειρητικού ελέγχου. Η επέμβαση γίνεται με την εισαγωγή λαπαροσκοπίου ατραυματικά κάτωθεν του ομφαλού, χορήγηση ενδοκοιλιακά CO2 (διοξειδίου του άνθρακος) υπό σταθερή πίεση, εισαγωγή άλλων τριών σωληνίσκων (trocars) διαμέτρου συνήθως 5 χιλιοστών. Ακολουθεί ανατομική παρασκευή του τριγώνου του Callot, των ανατομικών στοιχείων δηλαδή του κυστικού πόρου και της κυστικής αρτηρίας και την απολίνωση αυτών με ειδικά κλίπς. Ακολουθεί η αποκόλληση της χοληδόχου κύστεως από το ήπαρ, και η αφαίρεση αυτής ενώ έχει τεθεί σε ειδικό αποστειρωμένο σάκκο.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι ουσιαστικά η επέμβαση σταθμός, η οποία άνοιξε το δρόμο για τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (λαπαροσκοπική, ρομποτική χειρουργική), στον τομέα της Γενικής Χειρουργικής. Όταν το τοίχωμα της χοληδόχου κύστεως δεν πάσχει (απλή χολολιθίαση), η επέμβαση είναι σχετικά απλή και θεωρείται εγχείρηση ρουτίνας. Όταν όμως υπάρχει χολοκυστίτιδα δηλ. φλεγμονή (οξεία ή χρόνια) του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης, ο βαθμός δυσκολίας της χολοκυστεκτομής ανεβαίνει κατακόρυφα, όπως επίσης και ο κίνδυνος επιπλοκών.
Σκοπός της επέμβασης: Ο στόχος της επέμβασης είναι η πλήρης και ασφαλής αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως, χωρίς κακώσεις των γειτονικών οργάνων (ήπαρ, 12δάκτυλο, παχύ έντερο, χοληδόχος πόρος, ηπατική αρτηρία και κλάδοι της, κλπ).
Μετεγχειρητική πορεία
Μετεγχειρητικά η νοσηλεία είναι συνήθως 24ωρη, η κινητοποίηση άμεση και η σίτιση ξεκινά με την χορήγηση υγρών μετά 2ωρο και ελαφρού γεύματος, το βράδυ της ίδιας ημέρας.
Μετά από την επέμβαση λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής ο ασθενής μπορεί να επανέλθει πολύ σύντομα στις συνήθεις δραστηριότητές του, μέσα σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας. Σε αντίθεση με την επικρατούσα αντίληψη στο ευρύ κοινό, μετά την επέμβαση ΔΕΝ υπάρχουν διατροφικοί περιορισμοί.
Γαστρεκτομή
Με τον όρο γαστρεκτομή αναφερόμαστε σε χειρουργική επέμβαση εκτομής τμήματος του στομάχου. Το στομάχι αποτελεί ένα πολύ σημαντικό όργανο του γαστρεντερικού σωλήνα και εντοπίζεται στην άνω κοιλία. Βρίσκεται μεταξύ του οισοφάγου και του πρώτου τμήματος του λεπτού εντέρου. Το στομάχι υποδέχεται την τροφή, την αναμιγνύει με διάφορα υγρά και την προωθεί στο λεπτό έντερο.
Τα διάφορα είδη γαστρεκτομής είναι:
- Ολική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται όλο το τμήμα του στομάχου και αναστομώνεται το λεπτό έντερο κατευθείαν με τον οισοφάγο.
- Υφολική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του στομάχου ενώ παράλληλα αναστομώνεται το υπολειπόμενο μέρος του στομάχου με το λεπτό έντερο.
- Μερική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται μόνο ενα τμήμα του στομάχου χωρίς να είναι απαραίτητη η διενέργεια αναστόμωσης με το λεπτό έντερο ( Παράδειγμα: Γαστρικό μανίκι σε περιπτώσεις νοσογόνου παχυσαρκίας).
Κοινές ενδείξεις γαστρεκτομής αποτελούν:
- Καρκίνος στομάχου
- Καλοήθεις όγκοι στομάχου
- Αιμορραγία στομάχου
- Διάτρηση στομάχου
- Σοβαρό έλκος στομάχου
- Νοσογόνος παχυσαρκία
Σήμερα η γαστρεκτομή και τα είδη αυτής εφαρμόζονται κυρίως στην ογκολογική χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του στομάχου.
Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του στομάχου έχει απόλυτη σχέση με το στάδιο του καρκίνου και την εξαιρεσιμότητα αυτού. Μεγάλη σημασία λοιπόν έχει ο πλήρης και ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος, ο οποίος περιλαμβάνει την ενδοσκόπηση και λήψη βιοψιών, την αξονική τομογραφία (κοιλίας και θώρακος), το ενδοσκοπική υπερηχογράφημα (εφόσον κριθεί απαραίτητο).
Πρέπει να καθορισθεί λοιπόν η επέκταση του όγκου προς τους πέριξ ιστούς, η ύπαρξη διηθημένων λεμφαδένων και η διήθηση παρακειμένων οργάνων.
Γαστρεκτομή
Με τον όρο γαστρεκτομή αναφερόμαστε σε χειρουργική επέμβαση εκτομής τμήματος του στομάχου. Το στομάχι αποτελεί ένα πολύ σημαντικό όργανο του γαστρεντερικού σωλήνα και εντοπίζεται στην άνω κοιλία. Βρίσκεται μεταξύ του οισοφάγου και του πρώτου τμήματος του λεπτού εντέρου. Το στομάχι υποδέχεται την τροφή, την αναμιγνύει με διάφορα υγρά και την προωθεί στο λεπτό έντερο.
Τα διάφορα είδη γαστρεκτομής είναι:
- Ολική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται όλο το τμήμα του στομάχου και αναστομώνεται το λεπτό έντερο κατευθείαν με τον οισοφάγο.
- Υφολική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του στομάχου ενώ παράλληλα αναστομώνεται το υπολειπόμενο μέρος του στομάχου με το λεπτό έντερο.
- Μερική γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται μόνο ενα τμήμα του στομάχου χωρίς να είναι απαραίτητη η διενέργεια αναστόμωσης με το λεπτό έντερο ( Παράδειγμα: Γαστρικό μανίκι σε περιπτώσεις νοσογόνου παχυσαρκίας).
Κοινές ενδείξεις γαστρεκτομής αποτελούν:
- Καρκίνος στομάχου
- Καλοήθεις όγκοι στομάχου
- Αιμορραγία στομάχου
- Διάτρηση στομάχου
- Σοβαρό έλκος στομάχου
- Νοσογόνος παχυσαρκία
Σήμερα η γαστρεκτομή και τα είδη αυτής εφαρμόζονται κυρίως στην ογκολογική χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του στομάχου.
Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του στομάχου έχει απόλυτη σχέση με το στάδιο του καρκίνου και την εξαιρεσιμότητα αυτού. Μεγάλη σημασία λοιπόν έχει ο πλήρης και ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος, ο οποίος περιλαμβάνει την ενδοσκόπηση και λήψη βιοψιών, την αξονική τομογραφία (κοιλίας και θώρακος), το ενδοσκοπική υπερηχογράφημα (εφόσον κριθεί απαραίτητο).
Πρέπει να καθορισθεί λοιπόν η επέκταση του όγκου προς τους πέριξ ιστούς, η ύπαρξη διηθημένων λεμφαδένων και η διήθηση παρακειμένων οργάνων.
Διαφραγματοκήλη (ανοιχτή και λαπαροσκοπική)
Το διάφραγμα αποτελεί έναν πανίσχυρο μυϊκό χιτώνα, ο οποίος χωρίζει το σώμα σε δύο διαμερίσματα: τον θώρακα και την κοιλιά. Ο ρόλος του πέρα από διαχωριστικός και προστατευτικός είναι και λειτουργικός διότι αποτελεί τον σημαντικότερο μύ της αναπνοής.
Το διάφραγμα φέρει εκτός των άλλων και ένα βασικό άνοιγμα (τρήμα) δια μέσω του οποίου ο οισοφάγος φέρεται από τον θώρακα στην κοιλιά και ενώνεται με τον στόμαχο. Η χαλαρότητα ή η ανατομική ανωμαλία κατά την οποία το άνοιγμα αυτό “ανοίγει”, επιτρέπει την παλίνδρομη μετατόπιση του στομάχου στον θώρακα, και καλείται διαφραγματοκήλη.
Τύποι διαφραγματοκήλης:
- Ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη. Είναι ο πιο συχνός τύπος, στον οποίο το επάνω μέρος του στομάχου ολισθαίνει (γλιστράει) μέσα στον θώρακα.
Οι ασθενείς με ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη συνήθως είναι ασυμπτωματικοί. Συμπτώματα εμφανίζονται μόνο όταν συνυπάρχει γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, οπότε οι ασθενείς διαμαρτύρονται κυρίως για οπισθοστερνικό καυστικό άλγος (“καούρα”), ναυτία και σπανιότερα εμέτους. Σπάνια η διαφραγματοκήλη μπορεί να επιπλακεί από ανάπτυξη οιδοφαγίτιδας και ο ασθενής να εμφανίσει αιμορραγία ή μικροσκοπική απώλεια αίματος, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη αναιμίας με προοδευτική κούραση και αδυναμία.
- Παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη. Στον τύπο αυτό, το επάνω μέρος του στομάχου διεισδύει στην θωρακική κοιλότητα παράλληλα προς τον οισοφάγο προς τα άνω, δημιουργώντας έναν θύλακα. Ο τύπος αυτός διαφραγματοκήλης δεν είναι πολύ συνηθισμένος, αλλά εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, δυνατόν να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην κορυφή του στομάχου.
Συνηθέστερο σύμπτωμα είναι η προοδευτική κούραση και αδυναμία λόγω χρόνιας απώλειας αίματος, η οποία οφείλεται στον εγλωβισμό του θόλου του στομάχου μέσα στο θώρακα γεγονός που μπορεί να προκαλέσει και την ανάπτυξη αιμορραγικής γαστρίτιδας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει και σε σοβαρή αιμορραγία (αιματέμεση).
Άλλα συμπτώματα που μπορεί να υπάρχουν είναι οι έντονες ερυγές (“ρεψίματα”), αίσθημα βάρους στο θώρακα, αίσθημα προκάρδιων παλμών, αρρυθμίες και η δυσκολία στην αναπνοή.
Θεραπεία διαφραγματοκήλης
Όσον αφορά τη θεραπεία της διαφραγματοκήλης, αυτή είναι μόνο χειρουργική και ενδείκνυται μόνο στη συμπτωματική ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη, ενώ έχει απόλυτη ένδειξη σε όλες τις παραοοισοφαγικές διαφραγματοκήλες ώστε να αποφευχθούν οποιεσδήποτε επιπλοκές.
Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να γίνει είτε με ανοιχτή είτε με λαπαροσκοπική προσπέλαση. Τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση, λόγων των πλεονεκτημάτων που προσφέρει όσον αφορά τον μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο, καθώς και τη γρήγορη επανένταξη των ασθενών στην καθημερινότητά τους.
Σκωληκοειδεκτομή (ανοικτή και λαπαροσκοπική)
Οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι η οξεία φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης του τυφλού. Οφείλεται σε απόφραξη του αυλού της, συνήθως από διογκωμένους λεμφαδένες γύρω από τη βάση της, κοπρολίθους, παράσιτα, καρκινοειδή και ξένα σώματα. Όταν αποφραχθεί ο αυλός, συγκεντρώνονται οι εκκρίσεις της σκωληκοειδούς και διατείνουν τον αυλό της. Η πίεση που ασκείται, οδηγεί σε διακοπή της αρτηριακής κυκλοφορίας και αιμορραγικό έμφρακτο. Τα μικρόβια που υπάρχουν στον αυλό εισέρχονται στον βλεννογόνο και προκαλούν φλεγμονή του τοιχώματος, που μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωσή του, έξοδο κοπρανώδους υλικού και μικροβίων στην περιτοναϊκή κοιλότητα και πρόκληση περιτονίτιδας.
Συμπτώματα σκωληκοειδίτιδας
Αρχικά εκδηλώνεται με περιομφαλικό πόνο,δηλαδή πόνο γύρω από τον ομφαλό, ο οποίος αργότερα εντοπίζεται στο κάτω δεξιό τεταρτημόριο της κοιλιάς. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό διαγνωστικό σημείο και σημαίνει ότι αρχίζει να δημιουργείται αντιδραστικό υγρό γύρω από τη φλεγμαίνουσα σκωληκοειδή. Ακολουθεί η εμφάνιση ανορεξίας, ναυτίας, εμέτων και χαμηλής πυρετικής κίνησης.
Διάγνωση σκωληκοειδίτιδας
Η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας δεν είναι πάντα εύκολη. Μπορεί να συγχυστεί με άλλες αρρώστιες όπως πνευμονία, γαστρεντερίτιδα, ουρολοίμωξη. Ο γιατρός θα κάνει μια λεπτομερή εξέταση του ασθενή και θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην κοιλιά. Πολύ συχνά ζητά να γίνουν εξετάσεις αίματος και πιθανό να ζητήσει να γίνουν εξετάσεις ούρων και ακτινογραφία. Το υπερηχογράφημα μπορεί να δώσει σημαντικές πληροφορίες για αυτό και συχνά ο γιατρός το ζητά να γίνει.
Θεραπεία σκωληκοειδίτιδας
Η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται σε εκτομή της σκωληκοειδούς απόφυσης. Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με ανοιχτή είτε με λαπαροσκοπική προσπέλαση.
Μετεγχειρητική πορεία
Η νοσηλεία ενός ασθενούς με σκωληκοειδίτιδα είναι συνήθως μία με δύο ημέρες μετά την επέμβαση. Στις περιπτώσεις βέβαια όπου καθυστερήσει η διάγνωση και ο ασθενής εμφανίσει περιτονίτιδα, η επέμβαση διενεργείται ανοιχτά και η νοσηλεία του ασθενούς είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο δύσκολη.
Σκωληκοειδεκτομή (ανοικτή και λαπαροσκοπική)
Οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι η οξεία φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης του τυφλού. Οφείλεται σε απόφραξη του αυλού της, συνήθως από διογκωμένους λεμφαδένες γύρω από τη βάση της, κοπρολίθους, παράσιτα, καρκινοειδή και ξένα σώματα. Όταν αποφραχθεί ο αυλός, συγκεντρώνονται οι εκκρίσεις της σκωληκοειδούς και διατείνουν τον αυλό της. Η πίεση που ασκείται, οδηγεί σε διακοπή της αρτηριακής κυκλοφορίας και αιμορραγικό έμφρακτο. Τα μικρόβια που υπάρχουν στον αυλό εισέρχονται στον βλεννογόνο και προκαλούν φλεγμονή του τοιχώματος, που μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωσή του, έξοδο κοπρανώδους υλικού και μικροβίων στην περιτοναϊκή κοιλότητα και πρόκληση περιτονίτιδας.
Συμπτώματα σκωληκοειδίτιδας
Αρχικά εκδηλώνεται με περιομφαλικό πόνο,δηλαδή πόνο γύρω από τον ομφαλό, ο οποίος αργότερα εντοπίζεται στο κάτω δεξιό τεταρτημόριο της κοιλιάς. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό διαγνωστικό σημείο και σημαίνει ότι αρχίζει να δημιουργείται αντιδραστικό υγρό γύρω από τη φλεγμαίνουσα σκωληκοειδή. Ακολουθεί η εμφάνιση ανορεξίας, ναυτίας, εμέτων και χαμηλής πυρετικής κίνησης.
Διάγνωση σκωληκοειδίτιδας
Η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας δεν είναι πάντα εύκολη. Μπορεί να συγχυστεί με άλλες αρρώστιες όπως πνευμονία, γαστρεντερίτιδα, ουρολοίμωξη. Ο γιατρός θα κάνει μια λεπτομερή εξέταση του ασθενή και θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην κοιλιά. Πολύ συχνά ζητά να γίνουν εξετάσεις αίματος και πιθανό να ζητήσει να γίνουν εξετάσεις ούρων και ακτινογραφία. Το υπερηχογράφημα μπορεί να δώσει σημαντικές πληροφορίες για αυτό και συχνά ο γιατρός το ζητά να γίνει.
Θεραπεία σκωληκοειδίτιδας
Η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται σε εκτομή της σκωληκοειδούς απόφυσης. Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με ανοιχτή είτε με λαπαροσκοπική προσπέλαση.
Μετεγχειριτική πορεία
Η νοσηλεία ενός ασθενούς με σκωληκοειδίτιδα είναι συνήθως μία με δύο ημέρες μετά την επέμβαση. Στις περιπτώσεις βέβαια όπου καθυστερήσει η διάγνωση και ο ασθενής εμφανίσει περιτονίτιδα, η επέμβαση διενεργείται ανοιχτά και η νοσηλεία του ασθενούς είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο δύσκολη.
Κολεκτομή – Εντερεκτομή
Κολεκτομή
Η κολεκτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση όλου ή μέρους του παχέος εντέρου. Αφού το πάσχων τμήμα του εντέρου αφαιρεθεί, τα δύο εναπομείναντα υγιή μέρη επανασυνδέονται, εκτελώντας αυτό που είναι γνωστό ως αναστόμωση.
Είδη κολεκτομών
Υπάρχουν διάφοροι τύποι επεμβάσεων κολεκτομής:
- Η ολική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση ολόκληρου του παχέος εντέρου.
- Η υφολική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του μεγαλύτερου τμήματος του παχέως εντέρου.
- Η τμηματική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του δεξιού ή του αριστερού τμήματος του παχέος εντέρου.
- Η ορθοκολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση τόσο του παχέος εντέρου όσο και του ορθού.
- Η κοιλιοπερινεική εκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του ορθοσιγμοειδούς και του πρωκτού.
Ενδείξεις κολεκτομής
- Καρκίνος παχέος εντέρου
- Εκκολπωμάτωση-Εκκολπωματίτιδα όταν υποτροπιάζει ή εμφανίζει επιπλοκές
- Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα) όταν δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική-συντηρητική αγωγή
- Συστροφή παχέως εντέρου
- Ισχαιμική κολίτιδα
- Άλλα νεοπλάσματα παχέως εντέρου (καρκινοειδή, λεμφώματα, λιπώματα, λειομυώματα και λειομυοσαρκώματα)
- Πολύποδες παχέως εντέρου και σύνδρομα πολυποδίασης (FAP, Gardner, Turcot, Cronkhite-Canada)
- Συρίγγια παχέως εντέρου (ορθοκυστικά, ορθοκολπικά)
Εντερεκτομή
Η εντερεκτομή είναι μία χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός τμήματος του λεπτού εντέρου. Αφού το πάσχων τμήμα του εντέρου αφαιρεθεί, τα δύο εναπομείναντα υγιή μέρη επανασυνδέονται, εκτελώντας αυτό που είναι γνωστό ως αναστόμωση.
Ενδείξεις εντερεκτομής
- Απόφραξη λεπτού εντέρου (“ειλεός”)
- Συμφύσεις από προηγηθείσα επέμβαση
- Καρκίνος λεπτού εντέρου
- Καλοήθη νεοπλάσματα λεπτού εντέρου (αδενώματα, αμαρτώματα- σύνδρομο Peutz-Jeghers, λιπώματα, αιμαγγειώματα)
- Εκκολπωμάτωση (εκκολπώματα δωδεκαδακτύλου, νήστιδος και ειλεού, εκκόλπωμα του Meckel)
- Φλεγμονώδη νοσήματα λεπτού εντέρου (νόσος του Crohn)
- Συρίγγια λεπτού εντέρου
- Οξεία μεσεντέριος ισχαιμία
Μετεγχειρητική πορεία
Η μετεγχειρητική πορεία ενός ασθενούς που έχει υποβληθεί σε κολεκτομή ή εντερεκτομή κυμαίνεται συνήθως από 3 έως 5 ημέρες ανάλογα με τη βαρύτητα της επέμβασης, καθώς και τις διάφορες συνοσηρότητες του ασθενούς, ενώ σε πολλές των περιπτώσεων διενεργείται παράλληλα και στομία (επικοινωνία δηλαδή ενός τμήματος του εντέρου το οποίο βρίσκεται πάνω από την αναστόμωση με το δέρμα και συλλογή των περιττωμάτων σε έναν ειδικό σάκο), η οποία μπορεί να είναι είτε προσωρινή είτε μόνιμη.
Κολεκτομή – Εντερεκτομή
Κολεκτομή
Η κολεκτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση όλου ή μέρους του παχέος εντέρου. Αφού το πάσχων τμήμα του εντέρου αφαιρεθεί, τα δύο εναπομείναντα υγιή μέρη επανασυνδέονται, εκτελώντας αυτό που είναι γνωστό ως αναστόμωση.
Είδη κολεκτομών
Υπάρχουν διάφοροι τύποι επεμβάσεων κολεκτομής:
- Η ολική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση ολόκληρου του παχέος εντέρου.
- Η υφολική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του μεγαλύτερου τμήματος του παχέως εντέρου.
- Η τμηματική κολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του δεξιού ή του αριστερού τμήματος του παχέος εντέρου.
- Η ορθοκολεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση τόσο του παχέος εντέρου όσο και του ορθού.
- Η κοιλιοπερινεική εκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του ορθοσιγμοειδούς και του πρωκτού.
Ενδείξεις κολεκτομής
- Καρκίνος παχέος εντέρου
- Εκκολπωμάτωση-Εκκολπωματίτιδα όταν υποτροπιάζει ή εμφανίζει επιπλοκές
- Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα) όταν δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική-συντηρητική αγωγή
- Συστροφή παχέως εντέρου
- Ισχαιμική κολίτιδα
- Άλλα νεοπλάσματα παχέως εντέρου (καρκινοειδή, λεμφώματα, λιπώματα, λειομυώματα και λειομυοσαρκώματα)
- Πολύποδες παχέως εντέρου και σύνδρομα πολυποδίασης (FAP, Gardner, Turcot, Cronkhite-Canada)
- Συρίγγια παχέως εντέρου (ορθοκυστικά, ορθοκολπικά)
Εντερεκτομή
Η εντερεκτομή είναι μία χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός τμήματος του λεπτού εντέρου. Αφού το πάσχων τμήμα του εντέρου αφαιρεθεί, τα δύο εναπομείναντα υγιή μέρη επανασυνδέονται, εκτελώντας αυτό που είναι γνωστό ως αναστόμωση.
Ενδείξεις εντερεκτομής
- Απόφραξη λεπτού εντέρου (“ειλεός”)
- Συμφύσεις από προηγηθείσα επέμβαση
- Καρκίνος λεπτού εντέρου
- Καλοήθη νεοπλάσματα λεπτού εντέρου (αδενώματα, αμαρτώματα- σύνδρομο Peutz-Jeghers, λιπώματα, αιμαγγειώματα)
- Εκκολπωμάτωση (εκκολπώματα δωδεκαδακτύλου, νήστιδος και ειλεού, εκκόλπωμα του Meckel)
- Φλεγμονώδη νοσήματα λεπτού εντέρου (νόσος του Crohn)
- Συρίγγια λεπτού εντέρου
- Οξεία μεσεντέριος ισχαιμία
Μετεγχειριτική πορεία
Η μετεγχειριτική πορεία ενός ασθενούς που έχει υποβληθεί σε κολεκτομή ή εντερεκτομή κυμαίνεται συνήθως από 3 έως 5 ημέρες ανάλογα με τη βαρύτητα της επέμβασης, καθώς και τις διάφορες συνοσηρότητες του ασθενούς, ενώ σε πολλές των περιπτώσεων διενεργείται παράλληλα και στομία (επικοινωνία δηλαδή ενός τμήματος του εντέρου το οποίο βρίσκεται πάνω από την αναστόμωση με το δέρμα και συλλογή των περιττωμάτων σε έναν ειδικό σάκο), η οποία μπορεί να είναι είτε προσωρινή είτε μόνιμη.
Όγκοι οπισθοπεριταναϊκού χώρου
Οι όγκοι του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου είναι σπάνιοι και μπορεί να είναι είτε καλοήθεις είτε κακοήθεις. Οι κακοήθεις όγκοι είναι τέσσερις φορές πιο συχνοί από τους καλοήθεις και 1/3 αυτών είναι σαρκώματα Λόγω της οπισθοπεριτοναϊκής τους θέσης και των μη ειδικών συμπτωμάτων που προκαλούν, συχνά ανακαλύπτονται, αφότου έχουν αυξηθεί σημαντικά σε μέγεθος.
Συμπτώματα
Ασθενείς με οπισθοπεριτοναϊκούς όγκους παρουσιάζουν κοιλιακή διόγκωση με αίσθημα πρόωρου κορεσμού και κοιλιακές ενοχλήσεις, ενώ συχνά ψηλαφάται και κοιλική μάζα.
Διάγνωση
Ο απεικονιστικός έλεγχος επιλογής είναι η αξονική τομογραφία, η οποία μας πληροφορεί για τη θέση, το μέγεθος και την παρουσία ή απουσία μεταστάσεων. Σε περίπτωση ανάγκης περαιτέρω χαρακτηρισμού του όγκου, αξιόλογη διαγνωστική ισχύ έχει και η μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία
Η ευρεία χειρουργική εκτομή σε υγιή όρια είναι η μόνη σίγουρη ριζική θεραπεία των οπισθοπεριτοναϊκών όγκων πολλές φορές σε συνδυασμό με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία. Η χειρουργική εκτομή των καλοήθων όγκων ενδείκνυται μόνο σε περιπτώσεις που δυσκολεύουν την καθημερινότητα του ασθενούς.
